Aftellen…

Gegroet wederom.

We draaien havens momenteel om ‘u’ tegen te zeggen. Vorige week lagen we voor zegmaar tweederde vol. Dan zoek je altijd naar een oorzaak, en dan kom je natuurlijk uit op het feit dat iedereen graag in onze mooie nieuwe haven wil liggen. En dat ligt lekker hoor! Ik hoor het steeds vaker aan de balie: ‘wij zijn altijd Terschellingvaarders geweest, maar nu komen we hier want het ligt bij jullie toch wel heeeeel lekker!’ Ja zeg, natuurlijk. Dat zij-aan-zij gedoe daar op Terschelling dat is niet meer van deze tijd, dat gestamp op je boot steeds van jan en alleman, en dan lig je tien dik en dan moet je als een aap klauteren om naar je bootje te komen…nee, dat moet je gewoon niet meer willen. Hier lig je als een vorst in een fraaie box met gratis stroom ook nog en je loopt op award-winning steigers van zwaar topkwaliteit met alle faciliteiten bij de hand, wat wil je nog meer. Ik zou het niet weten. Vandaar dus dat wij het drukker hebben dan normaal, en ‘normaal’ in juni betekent 50-100 jachtjes, maar nu deze week hebben we er gemiddeld 150, een half haventje zoals wij in vakjargon zeggen. En vorige week gemiddeld 200! Jazeker. Allemaal dankzij de nieuwe haven en ook wel het mooie weer natuurlijk. Een enkeling opperde dat dat rare festival op hoe-heet-dat eiland ook alweer, daar debet aan kon zijn. Voor een deel ga ik daar in mee. De jachtjes die daar niet terecht konden, gingen ‘maar’ naar Vlieland. Dat waren notoire Terschelling-gangers die nog nooit op Vlie waren geweest. Hier in de haven gingen hun ogen open en hup, we hadden er weer vaste gasten bij. Terschelling? Verleden tijd. Wij gaan voortaan naar Vlieland!

We hebben het inderdaad zo druk als kleine baasjes, want de Grand Opening is a.s. vrijdag de 26e en er moeten nog heel wat dingen in korte tijd gebeuren, zoals de vlaggenmast, de glazen windschermen rond het terras boven, kantoormeubels, stellages, en allerlei andere ‘puntjes-op-de-i-‘ zaken. Vrijdag moet dus alles klaar zijn en dan kunnen we met een gerust gevoel het seizoen in.

Is er nog wat spannends gebeurd de afgelopen week….nou, in ieder geval geen voertuigen c.q. rijwielen te water. Het was wel bingo zeg, de laatste tijd. Achtermekaar de plomp in, het moet geen gewoonte worden zeg!(beetje overdrijven mag ;-). Op het eiland hadden we dit weekend het Dweilfestival – een jaarlijks terugkerend evenement met vele dweilorkesten , supergezellig! En de Zonnewende (de langste dag) hadden we zondag, en dat vieren we bovenop het vuurtorenduin met de fanfare. Ook al traditie.  En het ‘rondje Vlieland’. Dat is: 47 kilometer lopen, de naam spreekt voor zich. Voor geoefende lopers, anders hoef je er echt niet aan te beginnen. Ik wil volgend jaar ook meedoen, ben al druk aan het oefenen met Atty. Maar dat is dus allemaal in hetzelfde weekend. En nog heel veel meer, kijk maar op de activiteitenkalender. Je verveelt je echt nooit hier, er is elk weekend wel wat te beleven of te doen.

In de haven hadden we de Prins Willem Alexander weer eens op bezoek, en dan praat je toch over een slordige 85 meter in onze kleine voorhaven. Nu hebben wij daar al twee jaar ervaring mee dus we wisten dat we steiger L aan de voorkant moesten opruimen, anders komt ie de hoek niet om. Eén van de weinige schepen die achterwaarts de haven invaren – het is wel een grappig gezicht eigenlijk.

Gisteravond was het eindelijk zover: we konden de stickers met de afmetingen op de steigerpalen plakken. Het was hoog water en we kregen assistentie van de KNZHRM (ben hier nog wat ouderwets, ik weet het). Nu weet iedereen waar ie aan toe is bij het binnenvaren. In feite hoeven we nu niet meer in het bootje om alles en iedereen een plek te wijzen. Volgens het boekje moet het nu zichzelf kunnen regelen. Gewoon doorvaren totdat je de steiger met je lengte tegenkomt, een box uitzoeken en vxf2ila huppekee.  Een kind kan de was doen. En vandaag was de eerste testcase en wat dacht je? Tóch weer 9 meter bavariaatjes in een 13 meter box, hoe bestaat het! Okee dan, toch maar weer het bootje in…(het lijkt wel of ze het erom dóen)…Maar niettemin, het maakt het allemaal makkelijker, hoe dan ook.

Nog een kleine twee weken en dan barst het hier los. Ik verwacht niet dat we gelijk in de eerste week al vol komen, maar dan toch zeker wel de tweede week. Het Noorden is het eerst aan de beurt met de schoolvakanties en daar moeten we het toch grotendeels van hebben. Half augustus beginnen de noordelijke scholen weer, dus dat betekent dat het daarna weer aardig rustig wordt bij ons. Zes weken lang dus…slechte weken onze echtgenotes/vriendinnen. We komen alleen thuis voor een snelle hap en de slaap, voor de rest hebben ze niets aan ons. Ok, ’s winters is het net andersom. Je moet er tegen kunnen en dat lukt niet iedereen. Havenmeester: een beroep met contrasten.
We worden de komende maanden dus geleefd, dat kun je wel stellen. Maar ziet: onze vakantiehulp Harry is gisteren gearriveerd, hoera! Dat betekent dat we een dag vrij kunnen nemen. Gelukkig wel, anders bestaat de kans dat je doordraait. We hebben ‘m gelijk in het bootje gezet en gelukkig was ie het nog niet verleerd.

We hebben op het kantoor een map liggen met punten ter verbetering. Ook wel het Klachtenboek genoemd. Ja, je hoort zoveel aan de balie, tips, aanmerkingen, klachten…we schrijven het direct op en gaan er later (of eerder) wat mee doen. Want uiteraard is niet alles gelijk perfect met zo’n nieuw gebouw. Ik noem bv. de afvoer van de douches. Dat is gewoon niet goed. Okee, goed punt, actie najaar. En zo zijn er nog meer. Bv. de onderste klep bij de afloop van de bruggen. Bleek spiegelglad bij regen. Dat was een prio, dus: anti-slip strips erop en klaar. En zo zijn er meer punten.
En zo gaan gaan we maar weer verder…

Okee, nu weer tijd voor enkele photootjes. Komen ze.

De Prins Willem Alexander (van het Rode Kruis weet u wel) komt achterwaarts naar binnen.

Met de nodige voorzichtigheid…

Ik krijg ‘m niet eens volledig op de foto, zo lang is ie (voor ons doen). Dan maar in tweeën.

Nou hébben we eindelijk een mooie plek met uitzicht, krijg je zoiets voor je neus….! 😉

We hadden een jachtje die water maakte. Gaatje in de romp. Wat doe je dan? Dan bel je Klaas Koe met de Manitoe en die helpt je uit de puree

.

Het moment is daar: de stickers met de afmetingen worden bevestigd met behulp van de reddingsbrigade. Eindelijk!

Tot later maar weer!

Fiets 'm er in.

Weken/maandenlang zit ik tegen een blogje aan te hikken, in die zin dat er nooit wat spectaculairs gebeurt waar ik dolgraag kond van wil doen. Het is altijd maar hetzelfde. Zovan: het is mooi weer, zus en zoveel bootjes, dat en dat is bijna klaar maar dat nog niet…tja, allemaal mooi en aardig maar wat ik wil is actienieuws. Hart van Vlieland. Vlieland Vandaag.  VNN. Ofzo.  Vroeger had je nog eens een explosie in de charterhaven, of een boot die in de hens vloog.  En dit weekend werd natuurlijk wéér niks, want ik was buiten dienst – er was nl. een fanfareweekend en daarom was ik dáár en niet hier.

Totdat ik maandagochtend op kantoor kwam: ‘goh, dat was wat, he gister.’ Huh, watte…heb ik wat gemist. Ik weet van niks. Wat was er nou gebeurd….een Vlielander had zijn Landrover op de bodem van de werkhaven geparkeerd! Ja zeg! Niet te geloven…ik moet nog details horen, maar het schijnt dat de betrokkene zijn auto in z’n vrij had staan en dat ie zo hup de haven in dook. Er zat niemand in.
Maar goed, dat is nog tot daaraantoe, maar het gaat hierom: nu GEBEURT er eindelijk iets, BEN ik er niet!!!&^%$@  Erg!!
Dus ja, ik hoorde de verhalen aan de balie en ik wilde natuurlijk heel graag beeldmateriaal hebben van de hele actie. (De auto is opgedregd). Gelukkig meldde er zich iemand aan de balie die het opdreggen had vastgelegd en ik mocht die plaatjes gebruiken voor de blog. Hoera, heb ik tenminste IETS. Ondertussen baalde ik nog stevig vanwege het missen van de actie.
Na mijn dienst toog ik op de fiets naar de kop van steiger E en haalde aldaar de onderstaande photootjes op (met dank aan Hans Laarhoven van de ‘Polaris’):

Klaas Koe-met-de-Manitoe dregt de onfortuinlijke Landrover op.

Voorzichtig, dan breekt het lijntje niet.

Gelukt…

Daar is ie dan. Denk niet dat ie nog gaat rijden…

Nu zijn er 33 foto’s gemaakt en die zet ik niet allemaal op deze blog anders duurt het laden van de pagina te lang. Ik heb ze wel in een Google-albumpje staan, voor de gexefnteresseerden: klik hier.

Maar nu dan de moraal van het verhaal. (En dat is wel heeeel genant, en eigenlijk ben ik gek dat ik het nog plaats ook. Maar goed, dat is de straf).
We gaan terug naar de kop van steiger E. Ik had mijn fiets (mijn fiets – mijn broodwinning…ik doe álles met die fiets) geparkeerd aan de paal met de reddingsboei (zoals ik vaker doe) en was in de kajuit van de Polaris om de foto’s te bekijken. Opeens een vrouwenstem: ‘is hier de havenmeester?’ Ja hoor, hier ben ik. ‘ De fiets van de havenmeester is in het water gevallen!!’ Wat?! O nee he! Ik direct uit de boot, op de steiger. Me fiets! Me fiets in de plomp! Ik kon wel door de grond zakken. M’n mooie fiets in de drek, da’s toch erg. En het genante was, dat ik even eerder met leedvermaak de foto’s bekeek van die auto te water. Daarom beschouw ik dit als mijn straf. Eigen schuld, al is het mij een raadsel hoe die te water kwam. Niemand had het gezien en het waaide nauwelijks.
Gelukkig kwam er van alle kanten hulp toegesneld. De familie Damrich was net binnen, net de lijntjes vast en ze konden al aan de slag. Een lijn met een magneet eraan…een geluk bij een ongeluk: het was laag water. Hij lag op 2,50 meter diep en hij kon ‘m traceren. Toen kwam mijn steun en toeverlaat – wat moet ik zonder hem – Hans de Bakker met een dreg. De eerste poging was al gelijk bingo. Even later had ik de fiets weer op de steiger. Ondertussen schaamde ik me natuurlijk rot. Heel genant…en ik wil het er niet meer over hebben. Zaak gesloten.  Ok, hier de photootjes dan nog, ook dat is mijn straf.

Ik ben nóg beduusd..hoe kon ie er toch invliegen, de fiets stond immers tegen de paal. De fiets wordt hier gelocaliseerd door Ralph van de Clara.

Vervolgens de dreg van Hans de Bakker naar de bodem en…hebbes. Omhoog die boel.

 

Daar is ie weer!

Snel ander onderwerp nu.
Het is momenteel heel druk voor de tijd van het jaar. In juni hebben we normaalgesproken zo ’n 70 – 100 bootjes gemiddeld in de haven. Gister hadden we 200!  En dat op een maandag! Waar komen die toch allemaal vandaan vraag je je af. Het zijn in ieder geval geen mensen die moeten werken. Okee, er zijn er bij die geen kinderen op school hebben en gewoon een snipperweek van hun werk hebben. Verder zijn het mensen die alle tijd hebben, de generatie die ons land heeft opgebouwd om het zo maar met de nodige eerbied te zeggen.  Ja, echt alle tijd. En dat is voor ons wel eens moeilijk, want wij willen de mensen graag de nodige aandacht geven maar dat lukt niet altijd omdat we het gewoon razend druk hebben, hoewel het LIJKT of we alles in alle rust doen en de hele dag koffie drinken. Dus niet. Ze moesten eens weten wat wij allemaal moeten doen om alles draaiende te houden.
Maar goed, waarom hebben wij opeens zoveel boten in de haven. Welaan, het kan ook zijn omdat Terschelling deze week vol ligt. Kijk maar hoe alles er bij ligt:

Vreselijk! Daar wil je toch niet liggen…

En waarom ligt het daar vol? Wel, deze week is daar het (ik kan het nauwelijks op het scherm krijgen) Oerol-gedoe. Oerol, u weet wel, dat rare festival met ongewassen kunstenaars en dito toeschouwers die zich op het strand vergapen aan één of ander wapperend ding. Zéér af te raden om te bezoeken en het is me daarom een raadsel wat een mens daar naartoe trekt. In die haven lekker knus met z’n allen elf-dik liggen en daar ook nog voor betalen, ik kan het niet begrijpen.
Maar ik vind het prima, de rustzoekers komen gewoon naar Vlieland. Laat ze op Terschelling maar de horlepiep dansen en lekker kunstzinnig wezen en zogenaamd cultuur happen, daar hebben ze de ruimte om herrie te maken en rotzooi te trappen. Helem
aal prima. Zij de actieve bierdrinkende jongeren, wij de rustzoekers en natuurliefhebbers. Onderscheid moet er wezen, je moet een keuze hebben. Niets negatiefs dus aan dit verhaal hoor, begrijp me goed.
Maar dat is de reden dat we 100 boten meer hebben. Ze liggen daar tot en met komend weekend vol.

Verder nog nieuws? Onze vakantiekracht komt a.s. weekend weer. Geweldig, dan kunnen we langer open wezen, want dat is nu wel beperkt. Dat betekent dus ook dat binnenkort de hel losbreekt drukte begint met het zomerseizoen. Begin juli tot zegmaar half augustus volle bak. Dat is altijd zo geweest en we verwachten nu niet anders. ‘Vol’ betekent trouwens niet dat jachtjes geen kans maken om in de haven te liggen. Stel: de twee rode vlaggen hangen in top. Ok, dat betekent dat er geen boten meer worden toegelaten. Wil men toch een ligplaats, dan wordt er veelal eerst een nacht geankerd in de geul achter het dorp. De volgende morgen gaan er tientallen bootjes uit, terwijl de rode vlaggen erop blijven. Als er weer voldoende ruimte is geschapen – vaak rond 12 uur – worden de vlaggen weer gestreken, en dat is het teken dat de jachtjes voor de haven naar binnen kunnen komen. Net zolang er plaats is uiteraard. Vol is ook daadwerkelijk vol in een boxenhaven.  Dus: eerst ankeren, dan de volgende morgen voor de haven klaarliggen en de vlaggen in de gaten houden. Dat is het devies. Met andere woorden, kom gerust deze kant op van de zomer.

Okee, verder niets meer te melden.
Tot de volgende keer!

 

 

Van Pinksteren tot de Oorlamrace

Hehe eindelijk. Er zitten te weinig uren in een dag, dát is het. Voeg daaraan toe dat het blogje nou niet bepaald prio 1 is, dus daarom kan het zijn dat het wel een tijdje kan duren voor een update.

Maar daar is ie dan toch. Wat valt er te updaten…het Pinksterweekend vorige week, hoe druk was dat. Nou, in zo’n weekend staat of valt alles met het weer, en het weer was goed. Weinig wind, dus we gingen voor dubbel rood (vakjargon voor: we verwachtten een volle haven). En inderdaad, het liep allemaal keurig binnen, precies zoals verwacht. De rode vlaggen hadden we al mee in de rubberboot en de vakken liepen één voor één vol. Maar toen stopte de aanvoer en zowaar, er bleven nog enkele boxen vrij. Inmiddels was het tij gekeerd en dus konden de rode vlaggen weer worden opgeborgen. Niet dat het veel scheelde hoor, een tiental bootjes misschien, dus al met al kan je stellen dat we nagenoeg vol zaten. Niets te klagen dus! En dat terwijl  het in Terschelling slechts twee-drie dik lag…kijk, dát doet ons Vlielandse hart toch weer goed 🙂 Zonder ons op de borst te kloppen kunnen wij rustig zeggen dat we het toch aardig voor mekaar hebben momenteel. Mensen gaan tóch vergelijken met andere havens (Terschelling dus) en ja, hier en daar een puntje van kritiek, maar het merendeel is vol lof. Het schijnt toch heerlijk te liggen in zo’n box met gratis stroom (ok, zit in het havengeld verwerkt dus).
De datum van 26 juni nadert – de opening! Dan moet alles af zijn.  En het komt af. Zo wordt de marifoonantenne deze week geplaatst, eindelijk! – tot op heden ging de communicatie portofonisch, een bereik van een paar honderd meter en dan hield het wel op. En de wasserette is inmiddels operationeel. Het zijn prachtmachines met een hoge capaciteit, dus ze zullen ook wel weer uit het dorp naar ons toe komen verwacht ik.
We zouden vorige week de plakplaatjes met scheepsafmetingen op de palen aanbrengen, maar dat gelukte helaas niet, het waaide te hard. We hadden een boot geregeld en met hoog water konden we ze dan opplakken. Maar het waaide steeds windkracht 5-6 en dan is het toch te link. Binnenkort maar weer eens een poging ondernemen. Tot dat het zover is moeten we er bovenop blijven zitten en vaak lukt dat niet in deze tijd. Iedereen duikt nu in de eerste de beste box die ze zien en dan moeten wij ze er weer uitpraten. Ok, nog even volhouden…
Wat ze voor mij ook wel mogen aanpakken, is steiger B. Die looproosters zijn dan wel anti-slip, maar als je valt – en dat kan gebeuren bij het afmeren – dan ben je goed de sigaar.  En een hond kan er al helemáál niet op lopen.

Kijk die arme Sander eens voorzichtig aan komen strompelen. Dit moet pijn doen…

Pinksterzaterdagmiddag. Bijna vol, hier en daar nog lege plekken. Als je goed kijkt (klik voor 800 * 600) zie je de heli en ambu tussen de masten. Ook op zaterdag ben je binnen een half uur in het ziekenhuis. 

Het restaurant is een regelrechte hit. Kijk eens hoe gezellig het wel niet is. Als je daar op het terras zit, verveel je je geen moment. Dit is het terras met het mooiste uitzicht van het westelijk halfrond dus als je er nog niet geweest bent, kom jezelf maar overtuigen. (De dranghekken worden binnenkort vervangen door vensters van een meter hoog).

Nog even over het restaurant: het heet ”’The Dining”. Handig gevonden niet? Van ‘dineren’, en als je het zo uitspreekt dan hoor je ‘deining’ – een nautische term dus. En de kaart is niet bepaald uitgebreid, maar het is gewoon goed. Althans, ik heb alleen nog maar positieve ervaringen vernomen. Ik moet binnenkort zelf maar eens testen (hebben ze spare-ribs?)

We hadden dan wel niet een 100% bezette jachthaven met de Pinkster, maar de werkhaven hadden we wél vol. Die zag bruin van de charters, je kon zowat van de ene naar de andere kant lopen. Dan praat je toch over een boot of 30. Dat ziet er zo uit:

Het nadeel is dat je nu geen zicht meer hebt op de jachtjes die voorbij varen.

Acht dik! Dat zie je toch niet veel.

Tweede Pinksterdagochtend. Een volle haven vanaf het dorp gezien.

Na de Pinkster hadden we een vrij rustige midweek, mooi tijd voor de klussen. En afgelopen weekend hadden we toch een aardig bezette haven verwacht, dan praat je over 100 – 150 bootjes. En waarom niet: het tij was goed en het weer was redelijk, dus laat maar komen denk je dan. Helaas….dat viel tegen. Een stuk of 70 slechts, hoe zou dat toch komen… Misschien windkracht 5 noordoost? Geen idee. Je kunt er soms geen staat op maken. Maar: de charterhaven hadden we toch weer aardig vol. Tegen de 30 alweer, jawel! Okee, daar zaten ook deelnemers van de Oorlamrace tussen. De Oorlamrace? Jawel, elk jaar organiseert de BAM deze zeilrace van Harlingen naar Vlieland voor klanten en personeel. Vroeger was dat echt spektakel, met tientallen skutsjes. Heel Vlieland liep uit om alles te volgen, het was echt leuk. Nu niet meer, slechts 5 charters deden mee. De winnaar was trouwens de Nil Desperandum. Weet u dat ook weer.

Wij gaan nu weer een klusmidweek tegemoet, gevolgd door de Duitse ‘Hemelvaart’ – de Fronleichnam. Met mooi weer kunnen we zomaar 200 Duitse jachten in de haven hebben liggen, dat hebben we eerder meegemaakt.

Tot de volgende maar weer!